بچه که بودیم

روی تخته سیاه با گچ سپید

می نوشتیم خوبها/بدها...

و بدها را از خوبها جدا می کردیم

حالا که بزرگ شدیم     

مجبوریم همه ی خوبها را با مداد سیاه از بدها تمییز دهیم

عجب دنیای غریبی ست!!

 

ت.ن.: آدم های خوب/ فرشتگانی نایابند/ که هرگز رنگشان را/ حتی/ در سیاهترین شبها نمی بازد!

نوشته شده در یکشنبه 89/3/30ساعت 11:41 عصر توسط سوگند تاتار نظرات ( ) |