تو که هستی که با غشق از تو یا می کنند و اسیرت می کنند...؟
تو که هستی که عشق می ورزی رنج می کشی به کودکی که متعلق به تو نیست...؟
تو که هستی که برای خارج شدن از خانه ی خود نیاز به اجازه داری...؟
تو که هستی که برای رهایی از زنجیر اسارتش نیاز به امضای او داری...؟
اگر همسرت  به تو خیانت کند...
تو که هستی که به خاطر طفل زیبایت از همه جی دست می کشی...؟
تو که هستی که از حق خودت می گذری و در قبال خیانتش سکوت می کنی...؟
تو که هستی که با تنی خسته ذهنی اشفته باز می مانی و این حقارت را با جان و دل پذیرا می شوی...؟
و اگر روزی کودکت هم تو را ترک کرد...
تو که هستی که باز برایش دل نگرانی...؟
و تو تنهایی...
به راستی تو کیستی؟
شاید یک زن...!!!

نوشته شده در شنبه 89/2/18ساعت 8:27 عصر توسط سوگند تاتار نظرات ( ) |