فارسی وان خود ماییم

فارسی وان خیلی زودتر از آنچه که مدیران آن پیش‌بینی می‌کردند، تبدیل به یک موج رسانه‌ای شد و حالا کمتر نشریه، روزنامه‌ها هفته‌نامه‌ای است که به روپرت مردوک، مالک این شبکه، تاثیرات سریال‌های این شبکه روی نهاد خانواده و... نپرداخته باشد.
جالب اینکه شیوه ارائه این مطالب بیشتر دفاعی و در قالب تبیین این مسئله است که فارسی وان بخشی از جنگ نرم دشمنان ماست و خلاصه اینکه باید فکری کرد.اما آیا فارسی وان، یک شبکه منحصرا ایدئولوژیک است که به قصد فروپاشی اقدام به پخش برنامه می‌کند یا نه، این شبکه مثل سایر کانال‌های ماهواره‌ای براساس قوانین تجارت و عرضه و تقاضا پای به میدان گذاشته و صرفا به دنبال کسب درآمد از ناحیه آگهی است؟ این سوالات هرگز به جواب نخواهد رسید چرا که نیت مدیران این شبکه هرگز برکسی روشن نخواهد بود اما بدون شک هر دوی این نگاه می‌تواند دلایلی بر پخش برنامه از سوی فارسی وان باشد. اما سوالات مهمتری نیز وجود دارد. مثلا اینکه چرا نهاد خانواده تا این حد در ایران آسیب‌پذیر شده که چند سریال نه چندان با کیفیت خارجی با دوبله فارسی ـ افغانی می‌تواند آن را به خطر بیندازد؟
آیا شرایط بین زوجین در ایران پیش از پخش برنامه‌های مبتذل و بنیان‌افکن فارسی وان ایده‌آل بوده است؟ مگر نه اینکه آمار طلاق در ایران همواره رشد صعودی داشته است؟ مگر نه اینکه دروغ تبدیل به بخشی از رفتار اجتماعی امروز ما شده است؟ مگر نه اینکه «پیچاندن» واژه کلیدی نسلی است که در بین 20 تا 30 سال هستند؟ آیا قبل از فارسی وان، آهن پرستی روزافزون جامعه شهرنشین ما قابل مشاهده نبود؟ آیا پیش از این ثروت مالی بر ثروت عقلی ارجحیت نداشت؟ از کی قبولی در کنکور و تحصیل در دانشگاه دیگر یک ارزش اجتماعی تلقی نشد؟ آیا از زمان پخش برنامه‌های فارسی وان؟ ما درباره خود دچار سوءتفاهم هستیم.
اینکه تصور می‌کنیم موجودیت اخلاقی قابل توجهی داریم و این موجودیت مدام از طرف امواج خارجی تهدید می‌شود، کاملا درست نیست. در این ناهنجاری، ما خود کم پرچمدار نبوده‌ایم. گیریم که فارسی وان هم باد به این پرچم بوزاند!